شکستگی استخوان رادیوس
شکستگی استخوان رادیوس (زند زبرین) زمانی اتفاق می افتد که زند زبرین -یکی از دو استخوان بلند ساعد- در نزدیکی مچ دست دچار شکستگی شود.
شکستگی انتهای زند زبرین بسیار شایع است. در واقع، بیشترین شکستگی های ساعد به شکستگی زند زبرین مربوط است.
آناتومی مچ دست:
دو استخوان بلند وجود دارد که ساعد را تشکیل می دهند:
- زند زبرین در سمت شست ساعد، و
- استخوان زند زیرین در سمت انگشت کوچک.
در قسمت پروگزیمال (فوقانی) ساعد، در نزدیکترین قسمت ساعد به آرنج، استخوان زند زیرین بزرگتر است. در قسمت دیستال (تحتانی) ساعد، در نزدیک ترین قسمت ساعد به مچ دست، زند زبرین بزرگتر است.
شکستگی مچ دست یا زند زبرین تقریباً همیشه در حدود ۱ اینچی (دو و نیم سانتی متری) انتهای استخوان رخ می دهد. این شکستگی بسیار رایج می تواند به طرق مختلف در افراد در هر سنی رخ دهد. در افراد جوان، چنین شکستگی‌هایی معمولاً در تصادفات شدید مانند سقوط از نردبان یا تصادفات اتومبیلی رخ می دهد. در افراد مسن، خصوصا در افراد مبتلا به پوکی استخوان، شکستگی های زند زبرین می تواند بر اثر افتادن بر روی مچ دست رخ دهد.
علائم شکستگی مچ دست:
شکستگی مچ دست معمولا باعث درد، حساسیت، کبودی و تورم فوری می شود. در بسیاری از موارد، مچ دست به شکل غیر عادی یا خمیده آویزان می شود (بدشکلی).
در شکستگی های بسیار شدید، عصب(های) دست می تواند تحت تاثیر آسیب قرار گیرد و در نتیجه انگشتان بی حس شوند. اگر بعد از آسیب دیدگی مچ دست دچار بی حسی در انگشتان خود شدید، فورا به مرکز مراقبت های فوری یا اورژانس مراجعه کنید. برای جلوگیری از آسیب دائمی به عصب ممکن است نیاز به درمان فوری داشته باشید.
درمان جراحی شکستگی مچ دست:
گاهی اوقات، موقعیت استخوان را نمی توان فقط با جا اندازی بسته بهبود بخشید و یا نمی توان آن را در گچ نگه داشت. در غیر این صورت، شکستگی ها ممکن است در تراز نامناسب بهبود یابند که این امر می تواند منجر به عملکرد ضعیف بازو شود. در چنین مواردی، برای درمان شکستگی و نگه داشتن آن در سر جای خود به هنگام بهبودی، به جراحی نیاز خواهید داشت.
روش کار: جراحی معمولاً شامل ایجاد یک برش روی مچ دست بر روی قسمت شکسته جهت دسترسی به استخوان(های شکسته) است. ساختارهای مهمی مانند شریان ها، اعصاب و تاندون ها شناسایی و محافظت می شوند. جراح، استخوان(های) شکسته را مستقیما از طریق برش مجددا هم تراز می کند. این مرحله، جا اندازی نیز نامیده می شود.
بسته به نوع شکستگی، چند گزینه برای نگه داشتن استخوان در موقعیت صحیح پس از تراز مجدد جهت بهبودی وجود دارد:
- گچ گیری: گچ گیری به ندرت پس از جا اندازی باز استفاده می شود.
- میله های فلزی (معمولاً فولاد ضد زنگ یا تیتانیوم): این درمان سال ها پیش رایج بود و هنوز هم اغلب در کودکان که استخوان هایشان در حال رشد است، استفاده می‌شود.
- پلاک و پیچ: این گزینه، رایج ترین گزینه برای درمان جراحی شکستگی های استخوان زند زبرین است.
- تثبیت کننده بیرونی (یک قاب تثبیت کننده در خارج از بدن که استخوان ها را در موقعیت مناسب نگه می دارد تا بتوانند ترمیم شوند): این روش در سال های اخیر کمتر رایج شده است، اما همچنان گزینه خوبی برای شکستگی های شدید و باز محسوب می شود.
- ترکیبی از روش های فوق.