سندروم تونل کارپال
سندروم تونل کارپال (Carpal Tunnel Syndrome)، یکی از شایع‌ترین بیماری‌های دست است که باعث ایجاد درد، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن دست می‌گردد. این مشکل زمانی ایجاد می‌شود که عصب میانی مچ دست یا تونل کارپال، تنگ شود. سندروم تونل کارپال در مراحل اولیه به راحتی و با انجام راهکارهای درمانی ساده بهبود می‌یابد، اما در صورتی که پیشرفت کند، برای درمان نیاز به عمل جراحی دارد.
علائم سندروم تونل کارپال:
سندروم تونل کارپال دارای علائم و نشانه‌هایی می‌باشد که عبارتند از:
- احساس درد، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن در انگشتان که از دو انگشت شست و اشاره شروع می‌شود و در نهایت به سبابه و انگشت حلقه می‌رسد.
- احساس درد یا سوزن سوزن شدن که از ساعد شروع می‌شود و آرام آرام به سمت شانه حرکت می‌کند.
- فرد مبتلا به سندروم تونل کارپال در نوک انگشتان خود احساس ضعف دارد تا جایی که برای بستن دکمه‌های لباس خود نیز با مشکل مواجه می‌گردد.
- احساس ضعف و سستی در دست به طوری که فرد در نگه داشتن اجسام ناتوان شده و باعث افتادن آن‌ها می‌شود.
جراحی سندروم تونل کارپال:
در صورتی که درمان‌های غیر جراحی تاثیری نداشته باشد و بیمار هم‌چنان با علائمی چون درد و بی‌حسی مواجه باشد، پزشک عمل جراحی را به او پیشنهاد می‌دهد. هدف از انجام عمل جراحی، برداشتن فشار از روی عصب میانی است که به آن ” آزادسازی تونل کارپ” گفته می‌شود. آزادسازی تونل کارپ به دو روش انجام می‌شود:
روش اول: در این روش جراح یک برش کوچک بر روی کف دست ایجاد می‌کند تا از طریق آن بتواند به بخش‌های داخلی دست، دسترسی پیدا کند. در این روش دو بخش لیگامان عرضی کارپال از هم جدا می‌شوند تا حجم تونل افزایش یافته و فشار از روی عصب برداشته شود.
روش آندوسکوپی: در این روش، جراح از یک دستگاه کوچک با نام آندوسکوپ برای مشاهده اجزای داخلی دست و آزادسازی تونل کارپ استفاده می‌کند. دستگاه آندوسکوپ دارای یک دوربین و منبع نوری است که از طریق یک برش بسیار کوچک بر روی پوست وارد بدن می‌شود.